मेरो सपना, समृद्ध नेपाल

म सामान्य परिवारबाट आएको व्यक्ति हुँ । मेरो शिक्षादीक्षा पनि सामान्य रूपमै भयो । कसैलाई भ्रम नपरोस्, म सुनको थालमा चाँदीको चम्चाले खाएर हुर्किएको व्यक्ति होइन । सरकारी स्कूल पढी आएको सामान्य नागरिक हुँ । रत्नपार्कबाट सार्वजनिक बस चढेर भक्तपुरको सरकारी स्कूलबाट स्कूले शिक्षा हासिल गरेको हुँ । र, सरस्वती क्याम्पसबाट उच्चशिक्षा लिएको हुँ । मैले आफ्नो जीवनमा प्राप्त गरेको सफलतामा कुनै रहस्य लुकेको छैन । प्रष्ट सोच, सोच कार्यान्वयन गर्ने दृढता र त्यसका लागि आवश्यक पर्ने संगठन निर्माण । कुनै कामको लक्ष्य लिएपछि लक्ष्यमा नपुग्दासम्म त्यसलाई पछ्याइरहने स्वभाव । यत्ति गर्ने जो कसैले पनि आफूलाई सफल व्यक्ति बनाउन सक्छ । मैले गरेको पनि यत्ति हो । र, राजनीतिमा मैले गर्न चाहेको पनि यस्तै नै हो । मैले समृद्ध नेपाल निर्माण गर्ने सपना देखेको छु र त्यो सपना पूरा नभएसम्म म त्यसलाई पछ्याइरहनेछु ।

मैले जीवनमा कहिल्यै पनि आफूले देखेको सपनालाई बीचैमा अलपत्र पारेको छैन । मलाई नेपालका गाउँगाउँ अनि कुनाकन्दराको अवस्थाबारे थाहा छ । जनताको जीवनस्तरको बारेमा गहिरो ज्ञान छ । र, साना साना उपलब्धिले पनि उनीहरूको जीवनमा कति ठूलो परिवर्तनको महसूस गराउनेछन् भन्ने बारेमा पनि उत्तिकै हेक्का छ । पछिल्लो समय राजनीतिक कार्यक्रममा सहभागी हुँदा होस् वा महासंघको राजनीतिका क्रममा या सीएनआईको कामको सिलसिला होस् वा व्यवसाय विस्तारका लागि देशका कुनाकाप्चामा जाँदा नै किन नहोस्; मैले नेपाली माटोको सुगन्ध चिन्ने मौका पाएको छु ।

र यहाँ रहेको प्रचुर सम्भावनाको ‘कस्तूरी’ चिन्ने सौभाग्य पाएको छु । चाहे त्यो ‘कस्तूरी’ नेपालको पर्यटनको होस् या जडीबुटी क्षेत्रको; अथवा उद्यम व्यवसाय आदिकै किन नहोस् । यस्ता सम्भावनालाई हामीले देशभित्रै उजागर गर्नु छ, तिनको सही दोहन गरेर देशलाई तीव्र विकासको बाटोमा अघि बढाउनु छ । यसमा सच्चा कर्मयोद्धाको खाँचो छ । मैले राजनीतिमा त्यस्ता कर्मशीलहरूबीच सहकार्यको वातावरण बनोस् भन्ने चाहेको छु ।

हो, म आफू पनि त्यही विशुद्ध कर्मयोद्धा बीचको एक सदस्य बन्न चाहन्छु । फेरि दोहोर्‍याऊँ, यसका लागि भाषण गरेर मात्र हुनेवाला छैन । योजना बनाएर मात्र पनि काम बन्नेवाला छैन । यसलाई कार्यान्वयनको तहमा लैजान सक्ने नेतृत्वकै खाँचो छ । मैले आफूलाई यसमै समर्पण गर्न खोजेको हुँ । त्यसैले म राजनीतिमा आएको हुँ ।